حتما شنیدهاید که فلان پرونده، جنبه کیفری یا جزایی و بهمان پرونده جنبه مدنی و حقوقی دارد. به زبان ساده در بیان مفهوم کیفری بودن یک دعوا میتوان گفت که هرگاه عملی از جانب کسی انجام شود و قوانین کیفری آن را جرم بداند و برای آن مجازات در نظر بگیرد، آن عمل جنبه کیفری خواهد داشت. یعنی برای پیگیری قضایی آن میتوان به دادسرا مراجعه کرد و از آن مرجع تقاضای صدور مجازات برای متهم را داشت. بهتر است این را هم بدانید که اصلیترین قانونی که به بررسی جرایم و مجازاتها میپردازد، «قانون مجازات اسلامی» است. در چند سال اخیر مجلس شورای اسلامی کار اصلاح این قانون و تصویب قانون جدیدی با همین عنوان را در دستور کار خود داشته است. سرانجام این لایحه پس از بارها رفت و برگشت بین مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان برای رفع ایرادات قانونی و شرعی، به تایید نهایی رسیده و لازمالاجرا شده است. بنابراین با ابلاغ این قانون، از این پس آرای کیفری مستند به این قانون صادر خواهد شد. بررسی و موشکافی تغییرات قانونی با این اهمیت ضروری است چون ممکن است عملی که تا به حال جرم محسوب نمیشده است از زمان لازمالاجرا شدن این قانون جرم باشد. قانون جدید مجازات اسلامی دارای نوآوریهای متعددی است که در ادامه به بررسی 20 مورد از آنها می پردازیم. ادامه مطلب ...
کمک به همنوع و انجام کار خیر به کرات در دین ما توصیه شده است و ضمانت برای گرفتن وام یکی از این کمک ها به شمار می رود. اما افراد زیادی هستند که با ضامن شدن به دردسر میافتند و همان کسی که با خواهش و قول و تعهد به پرداخت اقساط وام، پول را گرفته، بعد از مدتی یا اقساط وام را نمیدهد و یا خود را از صحنه روزگارمحو می کند.
ضامن هم که می خواسته ثوابی کند، کباب میشود. پس اگر شما هم دچار این
مشکلات شدهاید و یا قصد دارید ضمانت وام کسی را به عهده بگیرید، قبل از هر
اقدامی این گزارش را بخوانید:
مالداری شرط ضمانت نیست
یکی از مشکلاتی که امروزه در خرید و فروش املاک به وجود آمده و باعث ایجاد دعاوی بسیاری در دادگاهها شده، مشکل خرید و فروش املاکی است که در رهن بانک میباشد.
ماده 793 قانون مدنی بیان میدارد: راهن نمیتواند در رهن تصرفی
کند که منافی حق مرتهن باشد؛ مگر به اذن مرتهن. نظر مشهور فقهای امامیه بر
این است که تصرفات ناقل ملکیت از سوی راهن را در مورد رهن نافذ نمیداند.
حضرت
امام خمینی (ره) نیز در تحریرالوسیله در مسئله 19 باب رهن بیان میکند:
لایجوز للراهن التصرف فیالرهن الا باذن المرتهن، سواء کان ناقلاً للعین
کالبیع او المنفعه کالاجاره او مجرد الانتفاع...