اپیدمی مرگ

ایران را چه شده است . از دور میلرزد و انگار تب دارد از نزدیک که لمسش میکنی به مرحله احتضار رسیده است از درون بیمار است و از بیرون فریاد می زند. اپیدمی مرگ ؛ دیر زمانی است که به کاشانه مردمان مظلوم کشورم راه پیدا کرده است . ما را چه شده است مردم تقاص کدام گناه ناکرده را اینگونه می پردازند .

سالانه در جاده های کشور در اثر تصادفات جان بسیاری از مردم گرفته می شود و یا گروه عظیمی زخمی و مجروم و معلول میشوند و طبق آمار رسمی کشور رقمی بیش از ده هزار نفر مرگ و میر شوک بزرگی بر انسان وارد میگردد . در این میان گروهی فرهنگ رانندگی ، گروهی جاده  و دیگر گروه خودرو سازان را محکوم و مقصر میدانند ولی آنچه واقعیت دارد مرگ است  که با خود آوارگی و مصیبت را بدنبال می آورد . همین چند سال پیش آشنایی را می شناختم که برابر یک تصادف شوهر و دو فرزندش ازدست داد و خودش تا یکسال درگیر زخم های وارده بر بدنش بود و الان در بی پناهی زندگی بسر می برد . چه کسی جوابگوست و زمانی که مردم خرید خودرو بی کیفیت را تحریم می کنند خائن قلمداد می شوند .

بر اساس آمار وزارت بهداشت و درمان از میان  بیشترین آمار مرگ و میر ناشی از بیماری ها متاسفانه بیماری سرطان است که ضمن وجود دلایل متعدد در  کشورمان کسی جوابگو نیست . مردم دسته دسته به قبرستان ها می روند از رکورد سقوط هواپیما که ناشی از مستهلک بودن ناوگان حمل و نقل هواییست  تا حوادث و درگیری های خونین که متاسفانه این روزها شاهد آن هستیم و صفحه حوادث روزنامه ها را پر کرده است ؛ونیز جریان از بین رفتن حجاج در سرزمین وحی که خود جای بسی تاسف و تامل دارد. گویی ایستگاه های مرگ زیاد شده است . داریم پیاده می شویم هرروز به بهانه ای به دلیلی . این دنیا انگار تاب تحمل نوع ما را ندارد . اینقدر بودنمان بر عرصه گیتی سخت است یا شاید اشتباهی به این دنیا آمدیم . البته از اینکه ایرانی در این مقطع از گذار دنیا چشم گشوده ام شاید اشتباه شده باشد ولی ایرانی هم انسان است و حق حیات دارد و آرزوهای مسلم گرچه در همان نطفه مرده است ولی همچنان امید دارد . کافیست هر روز تیتر روزنامه ای را مشاهده کنیم . هر روز مرگ است و کشتار و دیگر نیازی نیست به صفحه حوادث رجوع کنیم . آنچه هویداست اپیدمی مرگ است .

به گزارش سازمان جهانی بهداشت ایران رده پنجم بالاترین میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات رانندگی را بخود اختصاص داده است . به گزارش خبرگزاری مهر سالانه حدود 23 تا 27 هزار کشته و 25 هزار زخمی در حوادث رانندگی در کشور اتفاق می افتند و گویی هر سال در ایران یک زلزله بزرگ با این مقدار کشته و زخمی اتفاق می افتد . همچنان تعداد تلفات جاده ای کشور در سال با تلفات یک جنگ تمام عیار برابری می کند . این میزان تلفات در سال در مقایسه با برخی کشورهای آسیایی می توان گفت میزان تلفات تصادفات  رانندگی در ایران 25 برابر ژاپن و 2 برابر ترکیه است طبق آمارها روزانه 22 میلیارد تومان ضرر اقتصادی ناشی از تصادفات را متحمل می شویم .

برابر آمار سالانه 35 هزار ایرانی به دلیل سرطان می میرند و مرگ و میر ناشی از سرطان بعد از بیماری های قلبی و عروقی سومین علل کشنده و مرگ و میر ایرانیان می باشد و نیز اینکه برابر اعلام انجمن رادیوتراپی ایران در ابتلا به سرطان در ده سال آینده افزایش می یابد و یکی از دغدغه های اصلی شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت گردیده است . این در حالی است که سرطان سالانه حدود 6 هزار میلیارد تومان در کشور را صرف خود می کند که 50 درصد آن ها قابل پیشگیری و درمان هست . آخرین خبر از کشته شدگان منا حکایت از400 نفر ایرانی می کند که در یک روز و یک ساعت از بین رفته اند و این آمارها و این اعداد و ایرانی بودن آنها ذهن را افسرده می کند.

در اسلام و شریعت محمدی (ص) حفظ جان یا نفس از اولی ترین وظایف دینی و تکلیفی هر مسلمان است . در سیستم سیاست گذاری و تصمیم گیری کشور این آمارها چه حکایتی می تواند داشته باشد. در ایران هرساله شاهد یک جنگ و یا زلزله فلاکت بار مواجه هستیم که هر لحظه در کمین یکایک افراد نشسته است .

مرگ دارد اپیدمی و همه گیر می شود به کدام سو در حرکتیم و باچه سرعتی و با چه بهائی  هزینه زندگیمان را می پردازیم .ما به ازای زندگی و حیات  در ایران چیست  .آمارها که فریاد می زنند.دیر زمانیست در اپیدمی مرگ گرفتارشدیم .

جلال فخار